Odwiedzając jedną z sióstr zakonnych w moim seminarium, która na co dzień posługuje w pralni zauważyłem w kącie stojącą tarę. To tzw. stara pralka, która kiedyś wykorzystywana była do prania ręcznego. Na niej to kiedyś tarto koszule, spodnie i inne ubrania, do czysta, gdy nie było jeszcze pralek automatycznych. Od dawna na portalach szukałem takiego eksponatu, który pasował by do mojej łazienki.

Zapytałem siostrę czy nie chciał by się pozbyć tego narzędzia pralniczego. Jak chcesz to bierz – usłyszałem. Nie wiele myśląc zabrałem ją do domu. Tara zachowana jest w bardzo dobrym stanie, nie ma oznak rdzy, choć była używana i zanurzana w wodzie.

Tym sposobem swoje zbiory staroci wzbogaciłem o tarę – narzędzie do prania ręcznego.