17 lutego w Kościele Katolickim rozpoczęliśmy szczególny czas, czas wielkiego postu, który ma nam pomóc by lepiej przygotować się do zbliżających się Świąt Paschalnych. W środę popielcową głowa każdego z wiernych została posypana popiołem na znak skruchy i umartwienia. Posypmy głowy popiołem, padnijmy przed Panem czołem, Przed sędziom łzy wylewajmy by Jego gniew się uśnieżył. Ze słowami tej staropolskiej pieśni podchodziliśmy do ołtarza pochylając głowę a wówczas słyszeliśmy: z prochu powstałeś i w proch się obrócisz. Ten znak posypania głów ma nam przypomnieć jeszcze jedną prawidłowość, iż życie nasz przemija a my razem z nim. Zmierzamy nieuchronnie do kresu, do końca, do śmierci. Czas wielkiego postu to także czas na podejmowanie konkretnych działań mających na celu zmianę swojego stylu życia, zmianę a jednocześnie także nasze nawrócenia.

Niech podejmowane przez nas dobre postanowienia pomogą nam ćwiczyć się w cnocie cierpliwości, opanowania ale także pokory ( że i mnie należy się kara za grzech i wcale nie jestem lepszy od innych).

Niech słowa modlitwy brewiarzowej pozwolą nam przeżyć jeszcze lepiej ten czas wielkiego postu:

Ten czas przeżyjmy w skupieniu,

Krótsze niech będą rozmowy,

Skromniejsze nasze posiłki,

Więcej czuwania nad sobą.

Oddalmy zło, które może

Chwiejnych zagarnąć w niewolę,

I brońmy siebie przed wrogiem

Pełnym podstępnej przemocy.