Sekret Mnicha

Po telefonicznej rozmowie z szefem, którego jestem zastępcą, zostałem poproszony by w czwartek 11 grudnia reprezentować tygodnik na zakończeniu Caritasowskiej akcji „Serce na…”.

Od mojego tygodnikowego szefa, którego jestem zastępcą na terenie mojej diecezji dostałem zlecenie by każdej parafii ofiarować w prezencie na nowy rok kalendarz ścienny.

Przeglądając przepastne piwnice mojej plebanii natrafiłem na obraz przedstawiający jak mi się wydaje Matkę Bożą z tyłu datowany na rok 1958, zaś od siostry zakonnej otrzymałem owalną ramę do obrazu, z poleceniem by ją sobie wykorzystać.

W parafii, w której pracuję jest taki zwyczaj, który już zastałem, że księża spotykają się raz w tygodniu w każdą środę na kolacji, a następnie na wspólnej modlitwie nieszporami i rozmowie na temat pracy w parafii.

Gdy w sobotę byłem u rodziców mój Skarb, podpowiedział mi bym wykorzystał ten moment, że akurat jest misjonarz w mojej parafii w wiadomym celu. Tak też się stało.

W drugą niedzielę adwentu w parafii gdzie posługuję rozpoczęły się rekolekcje adwentowe, w tym roku głosi je dawny wikariusz tej parafii, a dziś misjonarz z Ukrainy.

Mało kto wie, że na obrzeżach Łodzi – drugiego co do wielkości miasta w Polsce znajduje się niewielkie sanktuarium p.w. św. Antoniego z Padwy, którym opiekują się ojcowie Franciszkanie konwentualni. W tym starym klasztorze franciszkańskim od lipca 1728 roku do grudnia 1741 mieszkał i ofiarnie posługiwał ojciec Rafał Chyliński – błogosławiony Kościoła Katolickiego.

6 grudnia to tradycyjnie w kartce z kalendarza imieniny Mikołaja. To dzień szczególnej radości z obdarowywania innych i otrzymywania od innych prezentów. To dzień, który jest swoistego rodzaju zapowiedzią zbliżających się wielkimi krokami świąt Bożego Narodzenia.

Taka tam czwartkowo - weekendowo - muzyczna refleksja o przemijaniu.

W szkole podnosząc swoje kwalifikacje zawodowe jako nauczyciel robię kolejny staż. Wiąże się to z tzw. akcjami jakie trzeba zrobić. Jedną z nich są Jasełka.

W środę tj. 3 grudnia w szkole otrzymałem kartę pocztową z Krakowa z pozdrowieniami od jednej z moich klas, które uczę w liceum. Wyjątkowość polega na tym, że z klasa tą pracuje mi się najtrudniej. Rozmawiają i są trudni do zdyscyplinowania.

We wtorek 2 grudnia wieczorem odwiedziła mnie młodzież w mojej pierwszej parafii. Nasze spotkania piątkowe, które mieliśmy przez 4 lata w parafii zostały w ich pamięci i zapisały się chyba dobrze skoro pamiętają o mnie. To bardzo miłe. Rozmowa, wspomnienia i pamiątkowe foto.