Sekret Mnicha

Na studia toruńskie, dodam przedostatni zjazd wybrałem się moim motocyklem. Prawdziwa wyprawa i wspaniałą przygoda. Piękne widoki, wspaniały zapach kwiatów na łąkach i polach oraz kwitnących drzew – niezapomniany klim

W minionym tygodniu siedzę sobie w pracy i otrzymuję smsa od mojego kolegi księdza, który posługuje w Poznaniu z gratulacjami ciekawego hobby. W pierwszej chwili nie wiedziałem ale po wymianie sms-ów, dowiedziałem się, o co chodzi.

Kilka dni temu została mi złożona propozycja by odprawić poranną Mszę św. w seminarium dla kleryków III i IV roku. Na tę propozycję odpowiedziałem i w piątek rano bo o 6:45, w oratorium celebrowałem dla nich Eucharystię

Posługa w diecezji...

W środę, wróciłem z kolacji i zobaczyłem że na komórce mam jedną nieodebraną wiadomość. Oddzwoniłem okazało się, że dzwoniła szefowa hospicjum dla dzieci w którym bywam.

Na strychu mojej kamienicy w mijającym tygodniu odnowiłem nastawkę z kredensu, jaką otrzymałem od poprzedniego proboszcza, a która wisi w moim pokoju na ścianie.

Jako że moja Pani dyrektor w ostatnim czacie poszła mi na rękę, zobowiązałem się czas mi poświęcony, odpracować. Tak też się stało w czasie egzaminów maturalnych. Na tychże, byłem obecny 7 razy, najwięcej w moim dość krótkim bo 7 letnim czasie kiedy uczę w szkole.

W piątek 15 maja, rozpoczęła się nowenna do Ducha św., w związku z tym rozpocząłem uczestnictwo w nowennie, w seminarium.

To ciekawy paradoks, który mnie dotyczy. Oto ja pracuję w biurze, coś nieprawdopodobnego. Sam w to jeszcze nie wierzę, choć to już prawie 5 miesięcy mojej pracy w tym miejscu.

Tydzień temu znalazłem w promocji w necie ciekawą ofertę skórzanych rękawic (jak podawało ogłoszenie z prawdziwej skóry). Jako, że oferta była bardzo ciekawa postanowiłem, że je zakupię.

W jednym z tygodników w minionym tygodniu pokazał się rysunek pana Mleczko – znanego z pokazywania w sposób humorystycznych różnych sytuacji życia codziennego. Ów rysownik, lubi także pokazywać w krzywym zwierciadle prawdy i rzeczywistość kościoła.

Na klatce schodowej mojej kamienicy, o której już pisałem jakiś czas temu zawiesiłem obrazek z wizerunkiem Pana Jezusa z Całunu Turyńskiego. Obraz ten otrzymałem w mojej drugiej parafii, której pracowałem od pewnej parafianki z sąsiedniej parafii (taka historia).