Od listopada ubiegłego roku w mojej diecezji, a konkretnie w domu mojego arcybiskupa, posługują siostry Jadwiżanki Wawelskie, które wyjątkowość swojego zgromadzenia zakonnego ukazują na zewnątrz poprzez charyzmat, posługę, ale także przez wygląd – strój.

Wyjątkowość tego co zewnętrzne, można zaobserwować już na pierwszy rzut oka. Siostry nie noszą czepków tzw. welonów jak pozostałe – wszystkie żeńskie zgromadzenia zakonne oraz w codziennym życiu można zaobserwować biel ich habitów, które krojem przypominają alby lektorskie z kapturem.

Jak się okazuje, siostry te do codziennej posługi w domu, oraz wypraw- w tym pielgrzymowania po mieście mają  jeszcze inny kolor habitu, choć krój i wygląd pozostaje taki sam. Widząc ten szary habit, postanowiłem zrobić sobie selfie z siostrami, które zrobiły się na szaro!

Tak swoją drogą, super że to nowe zgromadzenie, siostry z tej dość małego i nieznanego w Polsce zgromadzenia zakonnego tak dobrze weszły we wspólnotę i posługę mojego Kościoła lokalnego. Siostry można zobaczyć na uroczystościach i wydarzeniach Kościelnych oraz doświadczyć ich posługi wśród katechumenów.