W miniony piątek 6 lipca, był to pierwszy piątek miesiąca tradycyjnie jak co miesiąc wybrałem się do moich chorych. Odwiedziny odbywają się od 8:00 – 12:00; 12:30. W sumie odwiedzam ok. 28 osób w tym rozdaję ok. 40 Komunii św. Udzielam bowiem Świętych Sakramentów także domownikom i tym którzy opiekują się chorymi jeśli są oni w dyspozycji duchowej.

Piękne jest to, że każdego piątku moi chorzy czekają. Wiedzą, że przyjdę i przyniosę im Chrystusa Eucharystycznego. Za zwyczaj każę siedzieć w czasie modlitwy i przyjęcia Eucharystii ale zawsze wszyscy, kto ma siły wstaje z szacunku dla Chrystusa.

Kiedyś jedna z Pań powiedziała mi: proszę księdza ja nie mogę inaczej skoro sam Pan Jezus przychodzi do mnie. Nie trzeba komentować tej wypowiedzi. Zawsze jestem zapewniany o modlitwie codzienne za mnie, a teraz w okolicy czasowej moich imienin zdarzyło się, że i małe upominki zostały mi ofiarowane.

Moi chorzy – największy skarb kościoła – jak mówił o nich Jan Paweł II. Istotnie są skarbem – niedocenionym i nie odkrytym a jakże cenny i niezbędnym dla wspólnoty wierzących. Oni to swoim cierpieniem łączą się z cierpieniem i krzyżem Chrystusa Pana. Za każdy dar spotkania –Panu Bogu niech będą dzięki!