Po raz pierwszy spotkaliśmy się, kiedy rozpoczynaliśmy studia mariologiczne w Niepokalanowie lata temu. Przez 4 lata studiów doktoranckich siedzieliśmy razem w jednej ławce. Ojciec był najpierw jednym z kapłanów pracujących w parafii zakonnej, potem mistrzem postulatu zakonnego, a wreszcie jednym z przełożonych w seminarium zakonnym. Po zakończeniu studiów w czerwcu 2014 roku każdy z nas poszedł do swoich obowiązków – kolega zakonnik do zakonnych ja do tych diecezjalnych. Pozostał tylko kontakt telefoniczno – smsowy.
Jakiś czas temu ojciec karmelita mnie już odwiedził, ale był tylko tak na chwilę, teraz – dokładnie w te wakacje przyjechał na kilka dni do mojego miasta. Udało się nam spotkać, napić kawy, porozmawiać i powspominać.
Jak się okazuje mój kolega w swoim życiu zakonnym piastuje dziś już wysoki urząd i cieszy się dużym zaufaniem nie tylko swoich przełożonych ale także swoich współbraci, którzy mu ten urząd powierzyli. To bardzo miłe znać tak mądrych i zacnych ludzi, z którymi siedziało się razem w jednej ławce na studiach.
