Od wielu już lat data 31 października jest dla mnie dniem szczególnym. Owa szczególność wynika z historii mojego Kościoła. Dla Braci naszych Protestantów- Luteranów, jest do Pamiątka lub Święto Reformacji. Oto 31 października 1517 r. zakonnik augustiański dr Marcin Luter przybił na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze swoje 95 tez, co dokonało swoistego procesu zmiany w historii Kościoła. Rozłam, podział to już druga rysa na jedności Kościoła Rzymskokatolickiego.
Gdy pracowałem (do tego roku) w innym mieście gdzie Bracia nasi Luteranie mają swój Zbór starałem się uczestniczyć w ich modlitwie prosząc w modlitwach o jedność Kościoła Katolickiego. Gdy dziś nie mam już takiej możliwości w parafii gdzie posługuję w dniu reformacji wieczorem celebrowałem Mszę św. z formularza O jedność Kościoła. Z uwagi, na to że lubię mówić pozwoliłem sobie także na krótkie słowo w czasie homilii nt. historii pamiątki reformacji, jak do niej doszło i dlaczego. Czasem, uważam, dobrze przypomnieć sobie historię Kościoła którego jestem członkiem, do którego należę. Wierzyć świadomie, wiedzieć w Kogo, w co się wierzy i dlaczego.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Na potrzebę wiernej i nieustannej modlitwy, wspierającej dialog teologiczny, odnowę życia i nawrócenie serc zwrócił uwagę Ojciec Święty przyjmując dziś na audiencji delegację Światowej Federacji Luterańskiej oraz członków
Komisji Luterańsko-Katolickiej ds. Jedności.
W związku ze zbliżającym się 500-leciem Reformacji Papież zachęcił, by katolicy i luteranie wspólnie przeprosili za wyrządzone sobie nawzajem zło a także do wspólnego rozważenia istniejących różnic. Przypomniał, że jedność chrześcijan jest nie tyle owocem ludzkich wysiłków, ile działania Ducha Świętego.
Papież Franciszek wyraził uznanie dla rozwoju wzajemnych relacji katolicko-luterańskich na przestrzeni minionych dekad. Zaznaczył, że chodzi nie tylko o dialog teologiczny, ale także braterską współpracę w wielu dziedzinach duszpasterstwa a zwłaszcza zaangażowanie w rozwój ekumenizmu duchowego. Wskazał, że to właśnie ekumenizm duchowy stanowi istotę podążania ku pełnej jedności i pozwala zasmakować już niektórych owoców, nawet jeśli są one niedoskonałe. – Na tyle, na ile przybliżamy się w pokorze ducha ku Naszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi, możemy też być pewni, że zbliżamy się między sobą i na ile prosimy Pana o dar jedności, możemy być pewni, że weźmie On nas za rękę, aby nas prowadzić – stwierdził Ojciec Święty.
Papież przypomniał, że w bieżącym roku został opublikowany tekst wspólnego dokumentu na temat 500-lecia Reformacji, zatytułowany „Od konfliktu do jedności”. Podkreślił znaczenie dialogu odnośnie do historycznych realiów Reformacji, jej konsekwencji i reakcji na to wydarzenie. – Katolicy i luteranie mogą prosić o przebaczenie za szkody wyrządzone sobie nawzajem i za grzechy popełnione wobec Boga oraz wspólnie cieszyć się z tęsknoty za jednością, jaką Pan obudził w naszych sercach i która pozwala nam spoglądać w przyszłość z nadzieją – powiedział Franciszek.
Ojciec Święty wyraził przekonanie, że droga dialogu i jedności będzie kontynuowana, podejmując kwestie fundamentalne a także różnice w dziedzinie antropologii i etyki. Wskazał, że istniejące trudności wymagają od obydwu stron cierpliwości, dialogu i wzajemnego zrozumienia. Nie wolno się jednak lękać. Za Benedyktem XVI przypomniał, że jedność nie jest przede wszystkim owocem naszych wysiłków, ale działania Ducha Świętego, na którego trzeba otworzyć serca z ufnością, aby prowadził nas na drogę pojednania i komunii. Za bł. Janem Pawłem II zaznaczył, że głoszenie Ewangelii pojednania wymaga czynnego dążenia do pojednania chrześcijan.
– Niech wierna i nieustanna modlitwa w naszych wspólnotach wspiera dialog teologiczny, odnowę życia i nawrócenie serc, abyśmy z pomocą Boga Jedynego w Trójcy Świętej mogli podążać ku wypełnieniu pragnienia Syna, Jezusa Chrystusa, aby wszyscy byli jedno – powiedział Papież Franciszek.
