Kilka dni temu rozpoczęliśmy wyjątkowy okres w Kościele Rzymskim zwany :
- wielkim postem,
- okresem pasyjnym.
W tym szczególnym czasie wezwani jesteśmy do przemiany swego życia poprzez pracę nad sobą i spełnianie uczynków miłosiernych co do duszy i ciała. Z pomocą w tym przychodzi nam ewangelia z liturgii środy popielcowej. Tam dostajemy wskazówki, które mówią, że w tym szczególnym czasie postu powinniśmy:
a. więcej się modlić
b. pamiętać o biednych poprzez jałmużnę,
c. pościć – ujmować sobie pokarmu.
Chciałbym byśmy pochylili się dziś szczególnie nad postem i zadali sobie pytania: Czy jest sens dziś pościć? Po co pościć? Jaki jest cel postu? Po co odmawiać sobie jedzenia?
By odpowiedzieć sobie na te pytania warto, by zadać jedno: po co post? Czy z obowiązku, czy z miłości? Jeśli z obowiązku to nie ma coś się trudzić i zmagać. Jeśli jednak z miłości do Boga to warto powalczyć ze sobą i swoimi słabościami, dla Pana z miłości do Niego.
Post jest zewnętrznym oddaniem chwały Bogu, ukazaniem miłości wobec Stwórcy.
Kościelne przepisy rozróżniaj potrójny post:
- Abstynencja – czyli wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych,
- post ścisły bez abstynencji, – raz można się najeść do syta, dwa razy posilić się,
- post ścisły z abstynencją.
W tym miejscu należy dodać, że abstynencja (powstrzymanie się od pokarmów mięsnych) obowiązuje każdego katolika po ukończeniu 7 roku życia w piątki całego roku. Gdy natomiast chodzi o post ścisły z abstynencją obowiązuje od 21- 60 roku życia :
- środę popielcową,
- wielki piątek Męki Pańskiej.
W starym prawie kościelnym tych dni było więcej. Post taki obowiązywał:
Ø w piątki i soboty Wielkiego Postu( w Wielką Sobotę do 12 w nocy)
Ø w suchedni ( środa, piątek , sobota – po I niedzieli Wielkiego Postu, po Zielonych Świętach, po uroczystości Podniesienia Krzyża Świętego – 14 września, po św. Łucji – 13 grudnia);
Ø w wigilie ( przed Bożym Narodzeniem, Zielonymi Świętami, post przed Wniebowzięciem Najświętszej Maryi Panny)
Od postu można się zwolnić w wyjątkowych wypadkach jakie przewiduje prawo kościoła i tradycja. Zwalnia: choroba, ubóstwo, ciężka praca, brak postnych potraw itd. Dyspensa z ważnych przyczyn – nieprzewidziana wizyta gości.
Pościć czy nie – oto jest pytanie?
Jeśli pościć to z jakich pobudek, z jakich powodów? Pierwszym i najważniejszym powodem jest miłość do Jezusa za to co dla nas grzesznych uczynił. Innym powodem jest wzgląd na Boga – post jest okazją do umartwienia i pokuty za grzechy. W swoim postępowaniu związanym z postem jest i powinna być obecna chęć naśladowania Pana Jezusa, który w ważnych chwilach swego życia na ziemi pościł. Kolejnym powodem do postu powinien być wzgląd na duszę naszą. Post jest okazją do ćwiczenia woli przez posłuszeństwo wobec Kościoła, jest dobrym uczynkiem, pomnażającym w nas miłość i łaskę oraz jest zasługą na niebo. Skoro wzgląd na duszę to i na ciało. Post jest doskonałym środkiem zachowania zdrowia (post to rodzaj diety, pomaga nam w przestrzeganiu higieny odżywiania się.).
Czy więc pościć w ten wielki post czy nie? Na to pytanie odpowiedz sobie sam w swoim sercu!
