W kościele, każdy kapłan spełnia posługę tego, który składa w imieniu ludu bezkrwawą Ofiarę Pana naszego Jezusa Chrystusa. Jest on ofiarnikiem względem Ofiary Pana. Do Eucharystii, która jest Sakramentem Sakramentów i do sprawowania tych pozostałych oraz innych nabożeństw kapłan używa szat liturgicznych by w ten sposób odróżnić się od ludu oraz przez strój stać się choć na chwilę oderwać się od codzienności i wejść w misterium związane z celebracją.

W Kościele Rzymskokatolickim wyróżniamy dwa rodzaje ornatów – w których sprawuje się Najświętszą Ofiarę.

Pierwszym przykładem jest ornat rzymski. Częściej używany do Soboru Watykańskiego II a dziś jest uznawany za staroć i szatę zupełnie „niemodną” w kościele. Kształt, wygląd i krój był określony przez prawo, a wykonanie takiego ornatu często zajmowało bardzo wiele czasu, gdyż szyty i haftowany był ręcznie.

Drugim przykładem jest ornat gotycki. Ten typ ornatu wszedł do kościoła wraz z reformą soborową. W tym wypadku nie ma kanonu wzoru haftu i wyglądu ornatu.

W moim niedługim okresie posługiwania w Kościele Katolickim od samego początku używam szat liturgicznych starego stylu. Część są to szaty liturgiczne szyte współcześnie ale mam także perełki, które pochodzą z okresu soborowego. Są to zabytki, które udało mi się zdobyć i ochronić przed zniszczeniem i spaleniem, jakie miało się dokonać z decyzji niektórych proboszczów.

Celebrując Najświętszą Ofiarę w takich szatach w liturgii łączy się tradycję (szata liturgiczna) z nowoczesnością (liturgia posoborowa). W ten sposób przy ołtarzu Pana człowiek łączy całą tradycję Kościoła Świętego.

Czasem można się spotkać z zarzutem kierowanym przez innych duchownych, że to cudowanie, wymyślanie a czasem słyszy się słowa krytyki. Niech sobie mówią! Zawsze będą mówić. Wychodzę z założenia, że jeśli Liturgię sprawuje się godnie, z szacunkiem, z miłością do Tego, Który jest w niej obecny, a szaty są czyste i schludne to chyba nie istotne jaki krój posiadają i ile lat mają.

Piękność Kościoła Rzymskokatolickiego tkwi w tym , że jest w nim obecny Jezus: w Eucharystii i w znakach sakramentalnych. Wszystko ma służyć Jemu i do Niego ma zmierzać i w Nim ma mieć swoje centrum.

Oby szaty liturgiczne w naszych świątyniach zawsze były piękne i godne Chrystusa, który jest najpiękniejszy, i do Którego należy Kościół.