Oto dziś na cmentarzu Rakowickim w Krakowie zostanie pochowana polska noblista Wisława Szymborska. Jak podają media, zgodnie z wolą pisarki pochówek będzie miał charakter świecki ( tzn. bez udziału duchownego). Urna z prochami zostanie wyniesiona z domu pożegnań i zaniesiona do grobowca, gdzie przy dźwiękach utworu zostanie złożona w grobowcu. Potem przemówienia i… zasypanie urny. I… i koniec. Tak kończy się życie i wszystko tych, którzy ze swego życia wyłączają Boga – Stworzyciela nieba i ziemi. Wszystko kończy się gdy wieko trumny się zamknie, gdy zimna granitowa czy marmurowa płyta przykryje grób. Może i będzie żyła w swoich wierszach ale jakie to ma znaczenie dla jej samej? Ona może i dla nas żyć będzie ale co to ma za znaczenie dla jej samej?

W jednym z wywiadów, które dał osobisty sekretarz noblistki powiedział, że gdy będzie stał przy grobie to wie, że ona będzie patrzyła na niego z góry. I tu pojawia się zasadnicze pytanie z jakiej góry? Przecież prochy jej są w ziemi! Nie ma przecież żadnej góry – jeśli się w nią nie wierzy. Bo wierzyć w górę znaczy wierzyć w Tego który w tej górze jest tzn., wierzyć w Stwórcę! Ona może patrzyć na nas co najwyżej z niskości ziemi która przysypie urnę. To proch będzie słuchał tego co ludzie powiedzą.

W takich momentach człowiek mocno doświadcza czym jest wiara, kim jest Pan Bóg. Doświadczam jak puste było by życie bez Niego. Nie mające sensu umieranie po którym nic już nie ma! Bo wraz z końcem życia wszystko się skończyło.

Bez Boga życie nie ma sensu, a i umieranie puste jest bez Niego!

 nagrobek noblistki foto: se

P.S.

Ważne by odnotować, że pogrzeb to czynność religijna, bez znaczenia w jakiej religii i wyznaniu. Natomiast pożegnania tych co odeszli, bez udziału duchownego nie można nazywać pogrzebem a tylko pochówkiem, pożegnaniem niczym więcej!