Do przyjęcia przeze mnie święceń diakonatu pozostało już tylko 18 dni. To już nie zawiele. Choć ozostało tak nie wiele czasu , jednak do zrobienia bardzo dużo. Cały czas zastanaowiam się nad tym: czy czowiek jest rzeczywiście godny tak wielkiego zadania. Diakon jest bowiem pierwszym stopniem w trzójstopniowej chierarchii święceń. Wraz z przyjęciem święceń diakonatu jest się włączonym w stan kapłański i przypożądkowanym do danej diecezji. Wraz z włączeniem w stan duchowny przychodzą na czlowieka pewne obowiązki. A tak swoją drogą to zastanawiam się czy czlowiek im podoła. Pierwszym i podstawowym obowiązkiem jest odmawianie brewierza- liturgii godzin w intencji Kościoła i świata. Innym ważnym szczególnie dla mężczyzn zachowanie celibatu. Nie ukrywam, że jest to jedna z trudnych a nie wiem czy najtrudniejszych zasad życia duchownych. Obok wymienionych wyżej obowiązków są także przywileje. Diakon może błogosławić związki małżeńskiw. Może udzielać sakramentu chrztu. Może odprawiać pogrzeb. Może w czasie liturgii czytać Ewangelię i udzielać błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.