Już od jakiegoś czasu raz po raz w mediach pojawiają się filmy, reportaże, artykuły prasowe audycje, podcasty związane wykorzystywaniem dzieci, osób chorych przez duchownych i ludzi Kościoła. Bardzo często są to świadectwa ludzi, który byli skrzywdzeni przez duchownych lata temu, lub też wykorzystani bardzo nie dawno. Przyznam, że jest to dla mnie osobiście wstrząsające i nie zrozumiałe. Nie rozumiem, nie potrafię sobie wytłumaczyć takiego zachowania, a już na pewno nie umiem tego usprawiedliwić w jakikolwiek sposób.

Aby podnosić świadomość duchownych, uwrażliwiać ich, przestrzegać przed zagrożeniami wynikającymi z nieodpowiedzialnych, nieprzemyślanych, a czasem – nawet często, głupich zachowań już po raz kolejny dla duchownych z mojej diecezji zorganizowano szkolenie z prewencji, w którym o tych trudnych, tematach mówił psycholog, psychoterapeuta – seksuolog, oraz prawnik. W wykładach opartych nie tylko na książkowej teorii ale również na doświadczeniu i kazusach wskazywano na to, jak czasem nasz kapłańskie nieprzemyślane, nieodpowiedzialne zachowania mogą mieć swoje poważne konsekwencje. Piszę o zrachowaniach, nie mówiąc o przestępstwach. Bo gdy ktoś popełnia przestępstwo z osobą nieletnią, małoletnia lub niepełnosprawną przeciwko VI przykazaniu – to nie jest to zachowanie, zaniedbanie, czy wypadek, ale jest to przestępstwo – trzeba o tym pisać i mówić wprost.

Do udziału w szkoleniu wezwani zostali wszyscy duchowni z diecezji – zarówno diecezjalni jak i zakonni, którzy posługują w parafiach ale i katechizują w szkołach czy pełnią posługę kapelana w różnych miejscach, gdzie przebywa młodzież, dzieci i chorzy

Ostatnie takie szkolenie odbyło się 5 lat temu – i po 5 latach (taki jest zapis w dokumentach jakie przyjęła moja diecezja) – odbyło się kolejne szkolnie, które ma przypomnieć posiadaną wiedzę ale i po raz kolejny uwrażliwić nas księży i zakonników na to, by nasza posługa względem najmniejszych w Kościele nam nie powszedniała, byśmy zawsze byli odpowiedzialni w naszym postępowaniu. .