Jaki już pisałem kiedyś, w mojej pierwszej parafii, w czasie kiedy pracowałem w seminarium było 2 kleryków a w zakonie jedna siostra zakonna. Pisałem wówczas, że powołania z parafii to swoistego rodzaju skarby, gdyż nie każda wspólnota parafialna może poszczycić się powołaniem.

Tak się złożyło, że zrodziła się znajomość pomiędzy mną, a Siostrą Karmelitanką. Odwiedzałem ją gdy była w klasztorze w miejscowości obok mojego miasta, a gdy tylko przyjeżdżała do swojego rodzinnego domu, była także gościem na plebanii.

Znajomość nasza nie ustała, gdy odszedłem z parafii idąc na inną. Po 7 latach znajomości, na drodze formacji zakonnej przyszedł czas, aby oddać się całkowicie na służbę Bożą poprzez złożenie uroczystych ślubów wieczystych.

Uroczystość odbyła się w sobotę 17 września, gdzie obok rodziny i najbliższych, obecni byli także kapłani pochodzący z parafii oraz pracujący w niej.

Drogiej Siostrze Neoprofesce, z całego serca życzę,  radości w pójściu za swoim Oblubieńcem Jezusem Chrystusem, pokoju serca, wierności i wytrwałości, aż do śmierci.