Sekret Mnicha

W czwartek odwiedził mnie mój znajomy ze studiów mariologicznych, który aktualnie jest rektorem seminarium karmelitów w Poznaniu.

Jest w zwyczaju, że wszyscy duchowni stołujący się na tzw. Refektarzu profesorskim w dniu imienin zapraszają się na spotkania imieninowe. Ja jako, ze jestem najmłodszy ze wszystkich mieszkańców kamienicy marzeń i wsd postanowiłem jak w ubiegłym roku przygotować dla kapłanów niespodziankę.

W ostatnich dniach czerwca, przeżywam swoje imieniny. To czas kiedy, ku mojej wielkie radości wielu o mnie pamięta śląc życzenia sms-owo, telefonicznie, ale także osobiście.

W środę 29 czerwca uczestniczyłem otwarciu wystawy w jednym z muzeów mojego miasta, gdzie przygotowano eksponaty mówiące o początku chrześcijaństwa na ziemiach Polskich i na terenie mojej diecezji.

Wielkimi krokami zbliża się czas Światowych Dni Młodzieży. Pierwszy ich etap będzie miał miejsce w diecezjach. Tam młodzież z różnych krajów będzie uczestniczyć w duchowym przygotowaniu do spotkania z Ojcem świętym Franciszkiem oraz będzie poznawała regiony naszego pięknego kraju.

W poniedziałek, poszedłem jak to mam w zwyczaju do domu biskupiego, by odebrać dokumenty od mojego przełożonego, i… spotkała mnie wielka niespodzianka.

Dobrze wykorzystać rozpoczynające się wakacje i w większości spędzić je na moim metalowym rumaku – to cel na wakacje 2016. Idąc za tą myślą postanowiłem, że w niedzielę 26 czerwca pojadę do mojej parafii, gdzie pomagam właśnie motocyklem.

Sobotni poranek przywitał mnie pięknym Niepokalanowskim słońcem. Wraz z moim przyjacielem wypiliśmy kawę na radiowym tarasie i… przyszła mi do głowy pewna myśl, by skoro jestem już tak blisko stolicy, a pogoda jest ku temu jechać by odwiedzić przyjaciela z czasów seminaryjnych, kapłana archidiecezji warszawskiej posługującego w jednej z parafii śródmieścia.

Ostatni dzień roku szkolnego a zarazem pierwszy dzień wakacji był dla mnie wyjątkowo pracowity ale i bardzo przyjemny. Choć jestem człowiekiem, który lubi wszystko zaplanować wcześniej, wiedzieć co i jak tym razem pozwoliłem sobie na nutkę szaleństwa.

Czwarty piątek miesiąca, to już tradycyjnie od 18 miesięcy mój dzień kiedy dyżuruję w konfesjonale katedralnym. Tak samo było 24 czerwca, kiedy to popołudnie spędziłem słuchając spowiedzi i rozgrzeszając tych, którzy w sakramencie oto prosili.

Jako, że mój metalowy rumak ma już swoje lata, choć jeszcze dojrzały nie jest, zdarza mu się „chorować” tzn. psuć. Tym razem zaczęła szwankować elektryka gdyż przestało działać tylne światło pozycyjne.

To już kolejny rok szkolny, który zakończyłem jako pracownik szkoły – katecheta. Minęło dokładnie 8 lat, od kiedy rozpocząłem swoją przygodę z edukacją. Podobnie jak w ubiegłym roku, kończąc szkołę a rozpoczynając okres wakacyjny nauczyciele wraz z uczniami spotkali się w świątyni, położonej niedaleko naszego liceum.