Święto Dogmatu tak jednym słowem można określić Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jaką obchodzi się w kościele 15 sierpnia. To dobra okazja, by w pędzie codziennego życia zatrzymać się i podjąć refleksję nad tym co jest naszym ostatecznym kresem. Że po naszym życiu czeka nas niebo, że poprzez nasze ludzkie codzienne postępowanie możemy sobie na nie zasłużyć. W ten dzień wpatrujemy się w niebo by dostrzec Boga w Trójcy świętej jedynego ale także by zobaczyć Jego i naszą Matkę – Maryję, która tam w progach Ojca domu jako Miłosierna Matka nasz oczekuje.

Maryja została wzięta z ciałem i duszą do nieba, pomimo, że była człowiekiem – tylko człowiekiem za służbę, za bezgraniczne zaufanie Bogu On nagrodził Ją niebem. Jak mówi prefacja mszalna: Dzisiaj została wzięta do nieba Bogurodzica Dziewica. * Ona pierwsza osięgneła zbawienie * i stała się wizerunkiem Kościoła w chwale, * a dla pielgrzymującego ludu źródłem pociechy i znakiem nadziei. * Nie chciałeś bowiem, aby skażenia w grobie doznała Dziewica, * która wydała na świat Twojego Syna, Dawcę wszelkiego życia.

Pamiętajmy o tym, że pracujemy tu na ziemi by zasłużyć sobie na niebo. Od nas zależy czy wraz z Bogiem i Maryją tam się spotkamy!