Sekret Mnicha

Podobnie jak w ubiegłym roku, tak i w tym do moich sąsiadów księży profesorów, mieszkających ze mną w jednej klatce, w noc wigilijną przyszedł św. Mikołaj.

Święta Bożego Narodzenia, to święta Dziecka, bo Bóg stał się dzieckiem, jak każdy z nas! Życzę z całego serca, byśmy nigdy nie przestali być dziećmi i tak jak dziecko cieszyli się z Jego narodzin, ukochali Go swoim sercem i nigdy o Nim nie zapomnieli. Niech Dziecię Jezus, nas przemienia! Bożych świąt!

Kończy się adwent, dziś wigilia, ostatnia prosta przed uroczystą kolacją, jedyną taką w roku. Rano celebrowałem ostatnią w tym roku Mszę św. Roratnią.

Zastałem poproszony przez mojego przełożonego, bym napisał kilka słów do Expressu nt. świąt Bożego Narodzenia. Oczywiście spełniłem prośbę, a w dzisiejszym wydaniu dziennika, ukazała się moja wypowiedź, nt. wigilii i świętowania.

Wieczorem w środę uczestniczyłem w spotkaniu opłatkowym w domu księdza seniora. Był obecny jeden z księży biskupów pomocniczych mojej diecezji. Spotkanie, życzenia, łamanie się opłatkiem, wymiana serdeczności oraz pyszna postna kolacja przygotowana przez siostry, posługujące w DKE.

Środowe słońce, temperatura jak na koniec grudnia nie spotykana (12,5), piękne słońce, to wszystko sprawiło, że nie wytrzymałem! Wyszedłem na dwór i dosiadałem mojego metalowego rumaka. Zrobiłem przejazd przez miasto i powiem jedno – to jest to!

Tak samo jak w ubiegłym roku, zostałem zaproszony przez jedną z moich klas, która uczę w szkole katechezy na ich klasową wigilię.

W najnowszym Idziemy, znajdują się moje trzy artykuły. Pierwsze dwa dotyczą spraw i wydarzeń mających miejsce na terenie mojej diecezji. Ostatnim jest wywiad, który jest drugim moim wywiadem w życiu, który się ukazał na łamach gazety – tygodnika.

Zbliżający się czas świąt, to nie tylko porządki domowe: pranie firanek, zasłon, ścieranie kurzy i mycie okien. To czas, kiedy ubiera się choinkę, która przypomina nam o świętach.

Zostałem zaproszony przez szefową do hospicjum na spotkanie wigilijne. Po wystąpieniu pani prezes zostałem poproszony o słowo. Podziękowałem, więc, za wszystko, co pracownicy hospicjum (lekarze, pielęgniarki, opiekunki prac. socjalni i biurowi) robią dla dzieci i ich rodziców, by ten czas choroby, odchodzenia i przechodzenia, był spokojny.

W minionym tygodniu, w jednym ze świeckich tygodników, znalazłem wypowiedź jednego z duchownych zakonnych, byłego redaktora naczelnego tygodnika religijno – kulturalnego. Przełożeni zakonni , zabronili mu jakiś czas temu mu wypowiedzi oraz publikacji swoich tekstów w przestrzeni publicznej. Niestety jak widać, skuteczność władz zakonnych, jest całkowicie nie skuteczna.

Dokładnie dziś, 20 grudnia mija rok od realizacji dekretu mojego Arcybiskupa, którego konsekwencją była moja przeprowadzka, podjęcie nowej pracy i posługi w diecezji.