Sekret Mnicha

Gdy odwiedziłem we wtorek, w tym tygodniu, moje hospicjum, szefowa obok wielu ciekawych, nawet bardzo ciekawych spraw które chciała ze mną omówić, przedstawiła jedną, która wydaje mi się wyjątkowa, o której chciałbym napisać.

Poniedziałkowy wieczór 11 lipca, spędziłem w klasztorze u ss. Matki Teresy z Kalkuty, gdzie na ich prośbę celebrowałem Eucharystię. Siostry z uwagi na brak kapłana, co jakiś czas proszą któregoś z „wolnych” księży o to by odprawił dla nich Eucharystię.

Korzystając z pięknej pogody na początku tego tygodnia, w poniedziałek wraz z moją siostrą udaliśmy się do jednego z najpiękniejszych, najbardziej tajemniczych i nie odkrytych jeszcze miejsc mojego pięknego miasta.

W weekend 8-9 lipca, w czasie kiedy odbywał się szczyt NATO w Warszawie, w 25 miastach Polski odbywały się tzw. Pikniki NATO, których celem było przybliżenie ich mieszkańcom znaczenia i wagi Paktu Północno Atlantyckiego dla obrony naszej Ojczyzny.

We wrotek odebrałem telefon od mojego proboszcza emeryta z prośbą, bym przyjechał do niego na rozmowę. Po południu wsiadałem w samochód i pojechałem dowiedzieć się, o co chodzi.

W minionym tygodniu, jeden z księży proboszczów parafii / sanktuarium Matki Bożej, znajdującej się na terenie mojego miasta, zaproponował mi, bym codziennie celebrował u niego Mszę św.

W ostatnim czasie obchodziłem swoje imieniny, a zawsze jest to okazja do spotkań rodzinnych, długich rozmów opartych o stół i dużej ilości jedzenia.

Podobnie jak każdą niedzielę, od jakiegoś czasu wybrałem się z samego rana do wspominanego już tutaj miasteczka, by tam pomóc duszpastersko i spotkać się z ludźmi.

Sobotni poranek odwiedziłem ss. Matki Teresy z Kalkuty w ich niewielkim klasztorze w moim mieście i sprawowałem dla Nich Eucharystię o Matce Bożej z okazji pierwszej soboty miesiąca.

Pierwszy piątek miesiąca wieczorem, spędziłem odprawiając Eucharystię w jednym z pięknych, zabytkowych kościołów, który znajduje się w centrum prawie milionowego miasta i jest kościołem po protestanckim.

W piątkowe południe zadzwoniono do mnie z zaprzyjaźnionego ze mną szpitala położniczego z prośbą o przyjazd i rozmowę z pewnymi rodzicami.

W tych dniach otrzymałem telefon, ze mój ksiądz proboszcz trafił do szpitala w związku ze sprawami kariologicznymi. Pojechałem go odwiedzić a przy okazji dowiedzieć się co mówią lekarze jaki jest stan i co będzie dalej.