Sekret Mnicha

W środę jak co tydzień pojechałem z rana do szkoły. W czasie zajęć z moimi uczniami otrzymałem telefon z mojego hospicjum z prośbą o przyjazd, gdyż jeden z podopiecznych właśnie odszedł.

W życiu każdego pojawiają się wewnętrzne konflikty, wynikające z tego co trzeba, a co by się chciało. Stwierdziłem, że napiszę tego posta w związku z moim doświadczeniem, z wczorajszych Mikołajek.

Sobotni wieczór oczarował mnie tym co zarobaczyłem za oknem mojego mieszkania. Powoli zachodzące słońce, które zmieniało swoje kolory, żółte, pomarańczowe wreszcie czerwone.

W kończącym się tygodniu na chwilę wpadłem także i odwiedziłem mojego Proboszcza emeryta w domu księży emerytów.

Środowy wieczór upłynął mi na wspomnieniach, sentymentalnej wycieczce do pierwszych lat kapłaństwa. Wszystko to miało miejsce dzięki moim gościom, którzy zechcieli mnie odwiedzić. Była to cześć młodzieży z mojej pierwszej parafii. Postanowili, że wpadną do mnie by zobaczyć, co i jak u mnie słychać?

W tygodnikach katolickich Idziemy i Niedziela, ukazały się kolejne moje artykuły dotyczące bieżących spraw i wydarzeń, które miały miejsce w mojej diecezji, w minionym tygodniu. Tym sposobem powstaje swoistego rodzaju kronika wydarzeń.

Młodzież z duszpasterstwa młodzieży mojej diecezji ,zrobiła kolejną akcję zachęcającą do ŚDM. Idąc z mojego miejsca pracy postanowiłem, że podejdę do nich i chwilę porozmawiam.

W kończącym się tygodniu, wybrałem się do marketu, jednej ze znanych w Polsce i zagranicą sieci sklepów. Wśród przeróżnych artykułów których ilość przeraża, jakość pozostawia wiele do życzenia, a trwałość jest wątpliwa, na półce ze świecami znalazłem taki oto produkt:

Niestety, jest już co raz zimniej na dworze, stąd ostatnio, dokładnie ostatnie 2 tygodnie, już nigdzie nie wyjeżdżałem na moim motocyklu. Można więc stwierdzić jednym zdaniem: Sezon 2015, czas zakończyć!

W minionym tygodniu w poniedziałek, środę i piątek duszpasterstwo akademickie i ośrodek przygotowań do dni młodzieży zorganizował dla studentów projekt na który złożyły się trzy różne spotkania.

Jak co miesiąc w IV piątek miesiąca, od 14:00 – 16:00 spowiadałem w mojej katedrze. To dobry błogosławiony czas, kiedy ludzie w różnym wieku, z wielu stron mojego miasta przyjeżdżają by skorzystać z sakramentu pokuty i pojednania.

W jednym z tygodników, który ukazuje się na polskim świeckim rynku prasowym od 2001 roku, w najnowszej jego odsłonie, można znaleźć taki oto satyryczny rysunek.