Sekret Mnicha

Jadąc z rana w uroczystość Wszystkich Świętych jedną z ulic mojego miasta, zauważyłem na wiadukcie zawieszonym nad ulicą poniższy napis.

Podobnie jak w latach ubiegłych,( a dokładnie od 14 lat), tak i tym roku w święto reformacji wybrałem się do świątyni luterańskiej, by tam uczestniczyć w nabożeństwie protestanckim.

W sobotnie przedpołudnie, pojechałem 56 km, od mojego miasta do niewielkie wioski na pogrzeb chłopca, o którym już pisałem, a którym duchowo się opiekowałem w czasie Jego choroby.

Tak jak co roku, obserwuję czas, kiedy na półkach sklepowych pojawiają się artykuły zapowiadające zbliżające się święta Narodzenia Pańskiego. W tym roku, natrafiłem na te elementy wczoraj (piątek 30 października).

Jak myślałem, tak zrobiłem. Jak pisałem, ta zrobiłem. Z zaoszczędzonych kilku złotówek zakupiłem oponę i udałem się w piątkowe popołudnie do warsztatu motocyklowego i poprosiłem o wyminę opony i dętki.

Jak pisałem wcześniej za zaoszczędzone pieniądze (niewydajne na naprawę stacyjki) zakupiłem oponę i dętkę.

Wielkimi krokami zbliża się od nas uroczystość Wszystkich Świętych, w czasie której tradycją jest odwiedzanie grobów naszych bliskich zmarłych.

W najnowszym, listopadowym już wydaniu Idziemy i Niedzieli znajdują się w sumie trzy moje artykuły. Pierwszy mówi o peregrynacji Symboli ŚDM w zakładzie poprawczym. Dwa pozostałe to relacje z wydarzeń, które miały miejsce w mojej diecezji: konferencja dziennikarska i rekolekcje kapłanów seniorów.

O Jasiu pisałem już kilkukrotnie na moim blogu. Był on moim podopiecznym od około 4 tygodni. Chłopiec zmarł we wtorek późnym wieczorem w swoim domu, otoczonym najbliższymi. Poznałem chłopca w ostatnim, najtrudniejszym stadium jego choroby, ale i walki, codziennej walki o kolejny dzień.

W połowie września zauważyłem, że w moim motocyklu mam problem z odpalaniem go. Problem polegał na tym, że w stacyjce, coś nie łączyło. Na początku trzeba było tylko trochę cofnąć kluczyk i było ok, ale z każdym następnym było coraz trudniej.

W tym czasie jesienno – zimowym, kiedy rumak już jest w swojej stajni, do szkoły i na inne zajęcia wybieram się moim autem (16 letnim, by uściślić).

Skoro świt, bo o 5:30 w poniedziałek pojechałem do małej wspólnoty zakonnej ss. Karmelitanek w niewielkiej miejscowości obok mojego miasta, by o godz. 6:00 sprawować dla sióstr Eucharystię.