Sekret Mnicha

Zastałem poproszony przez mojego przełożonego, bym napisał kilka słów do Expressu nt. świąt Bożego Narodzenia. Oczywiście spełniłem prośbę, a w dzisiejszym wydaniu dziennika, ukazała się moja wypowiedź, nt. wigilii i świętowania.

Wieczorem w środę uczestniczyłem w spotkaniu opłatkowym w domu księdza seniora. Był obecny jeden z księży biskupów pomocniczych mojej diecezji. Spotkanie, życzenia, łamanie się opłatkiem, wymiana serdeczności oraz pyszna postna kolacja przygotowana przez siostry, posługujące w DKE.

Środowe słońce, temperatura jak na koniec grudnia nie spotykana (12,5), piękne słońce, to wszystko sprawiło, że nie wytrzymałem! Wyszedłem na dwór i dosiadałem mojego metalowego rumaka. Zrobiłem przejazd przez miasto i powiem jedno – to jest to!

Tak samo jak w ubiegłym roku, zostałem zaproszony przez jedną z moich klas, która uczę w szkole katechezy na ich klasową wigilię.

W najnowszym Idziemy, znajdują się moje trzy artykuły. Pierwsze dwa dotyczą spraw i wydarzeń mających miejsce na terenie mojej diecezji. Ostatnim jest wywiad, który jest drugim moim wywiadem w życiu, który się ukazał na łamach gazety – tygodnika.

Zbliżający się czas świąt, to nie tylko porządki domowe: pranie firanek, zasłon, ścieranie kurzy i mycie okien. To czas, kiedy ubiera się choinkę, która przypomina nam o świętach.

Zostałem zaproszony przez szefową do hospicjum na spotkanie wigilijne. Po wystąpieniu pani prezes zostałem poproszony o słowo. Podziękowałem, więc, za wszystko, co pracownicy hospicjum (lekarze, pielęgniarki, opiekunki prac. socjalni i biurowi) robią dla dzieci i ich rodziców, by ten czas choroby, odchodzenia i przechodzenia, był spokojny.

W minionym tygodniu, w jednym ze świeckich tygodników, znalazłem wypowiedź jednego z duchownych zakonnych, byłego redaktora naczelnego tygodnika religijno – kulturalnego. Przełożeni zakonni , zabronili mu jakiś czas temu mu wypowiedzi oraz publikacji swoich tekstów w przestrzeni publicznej. Niestety jak widać, skuteczność władz zakonnych, jest całkowicie nie skuteczna.

Dokładnie dziś, 20 grudnia mija rok od realizacji dekretu mojego Arcybiskupa, którego konsekwencją była moja przeprowadzka, podjęcie nowej pracy i posługi w diecezji.

W niedzielę rano wybrałem się do oddalonego od mojego miasta o 50 km. miasteczka. W którym w najstarszej parafii spędziłem niedzielne do południa. Odpowiedziałem w ten sposób na prośbę księdza dziekana.

W sobotni wieczór, przyjechał do mojego miasta z Poznania pewien alumn Kiedy pracowałem w mojej drugiej parafii, on miał maturę, był ministrantem, prowadził grupę najmłodszych ministrantów.

Jak co roku, przed świętami, z moją ekipą nagrywamy życzenia Księdza Arcybiskupa w domu biskupim. Życzenia te później znajdą się na stronie mojej diecezji. Nagranie, stało się okazja także do rozmowy z moim Arcybiskupem.