Sekret Mnicha

Rozpoczął się wielki post, a wraz z nim to, co już od wielu, wielu lat praktykuję, tj. postanowienia wielkopostne. Czy robić je mimo swojego wieku? Bo wielu twierdzi, że to dobre dla dzieci i młodzieży ale nie dla dorosłych ludzi, ale… ja tam chyba chcę być dalej dzieckiem więc robię…

Tegoroczny początek postu, był dla mnie niezwykle aktywny, gdyż przypadł na 1 marca, tj. dzień pamięci żołnierzy wyklętych i związanych z tym dniem uroczystości. Do tego byłem jeszcze, jak to w środę w szkole, tak wiec było trochę pracy.

Przed rozpoczęciem okresu pasyjnego, przygotowałem materiał na stronę diecezjalną opowiadający o wielkim poście. Do materiału potrzebny był także głos aktualnego Pasterza diecezji – administratora.

Wielkimi krokami, już za moment, już za chwilę, zacznie się kolejny w moim życiu okres Wielkiego Postu. W tym roku, obok postanowień wielkopostnych, które już tradycyjnie robię, postanowiłem otworzyć się na nowości.

Niedzielę tradycyjnie spędziłem w parafii – sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia. Tam celebrowałem Eucharystię o godz. 6:30 i 8:00, a podczas liturgii homilie głosił wspomniany w poniższych postach ks. bp. Kazimierz.

Miniona sobota, to ostatnia sobota karnawału, w związku z tym duszpasterstwo młodych mojej diecezji przygotowało bal maskowy dla młodzieży, na którym bawiło się blisko 200 uczestników.

Księże biskupie, ma ksiądz 72 lata życia, od 18 lat ksiądz jest biskupem diecezjalnym, budowniczym kościołów, proszę pozwolić mi zapytać:

Sobotnie popołudnie spędziłem przeprowadzając wywiad z białoruskim biskupem obecnym w tych dniach na terenie naszej diecezji. Przyjechał on do jednej z parafii, by przez całą niedzielę głosić kazania, a po Mszach św. zbierać ofiary na budowę Kościoła, który chce wybudować w swojej diecezji.

Choć za kilka chwil skończy się zima, to mimo wszystko nie jest jeszcze na dworze tak całkowicie wiosennie.

To był mój 10. jubileuszowy bal ostatnich klas szkoły średniej. Dziewięć razy uczestniczyłem w nich jako nauczyciel, a ta pierwsza, była moją zabawą jako maturzysty.

Jakiś czas temu odwiedził mnie mój kolega kursowy, ze studiów, który aktualnie podnosząc swoje kwalifikacje naukowe, doktoryzuje się na KUL-u z psychologii.

Niejako w przeddzień rozpoczynającego się już za chwilę wielkiego postu, wybrałem się wraz z operatorem do jednego z największych szpitali dziecięcych w tym regionie Polski, który znajduje się w moim mieście.