Minęło dokładnie 10 tygodni od ostatniej mojej wizyty u barbera, albo jak to woli u fryzjera. To dokladnie tyle, co zwykle, bo dokładnie co 10 tygidni bywam u fryzjera.  Włosy zaczęły już dawać o sobie znać nie tylko swoim kolorem – bo tych siwych jest co raz więcej, ale przede wszystkim swoja długością i objętością, co sprawia, że co raz trudniej się je układa, a ułożone jeszcze trudniej utrzymać w pewnym porządku.

Postanowiłem więc pójść do Barbera – wcześniej umówiwszy się na wizytę. Niestety, o czym już tutaj pisałem, nie jest to tak proste do zrobienia. Najbliższa wolna wizyta u mojego fryzjera to kwestia około półtora tygodnia oczekiwania. Widząc co dzieje się na mojej głowie, oraz rozpędzającą się pandemię, która może wkrótce zamknąć takie miejsca jak salony fryzjerskie, postanowiłem nie czekając dłużej znaleźć – zajrzawszy wcześniej na polecane w moim mieście miejsca – fryzjera na tzw. cito. Oczywiście – w blisko 800 tyś. mieście to nie jest takie trudne.

Znalazłem Barbera, umówiłem się na wizytę i poszedłem. Tym razem cięła mnie nie wiele starsza ode mnie pani,  która –  po wcześniejszym wyjaśnieniu jak – zajęła się tym, co miałem na głowie – co wyrosło przez ostatnie 10 tygodni. Jak sama zauważyła – ma pan bardzo gęste włosy i z pewnością łysina panu z pewnością nie grozi. Po blisko 35 może 40 min. fryzura była zrobiona. Tradycyjnie odmówiłem nakładania wszystkich tych kosmetyków – jakie zwykło się nakładać na włosy – na co pani ze zdziwieniem stwierdziła, ale dziś faceci lubią pasty i proszki do włosów. Ze zdziwieniem zaprotestowałem i powiedziałem, że nic nie trzeba. Za chwilę i tak założę czapkę i pójdę do domu.

No i fryzura jest! Czy jestem zadowolony? Po powrocie do domu umyłem głowę, zaczesałem się po swojemu i stwierdziłem, że… ostatecznie może być, bo nie jest to to, co zwykle, ale… jak to już kiedyś słyszałem- włosy odrosną i będzie jak dawniej. Jest jak jest –tragedii  nie ma – a jest znacznie lepiej niż w tych sprzed cięcia.