Po przeszło półtora miesiącu różnych perypetii i dość dziwnych sytuacji, na cmentarzu mojej pierwszej parafii, gdzie posługiwałem, stanął pomnik na grobie mojego Księdza Proboszcza.

Projekt pomnika mogę śmiało powiedzieć, że jest autorstwa samego Szefa, gdyż dokładnie – prawie taki sam, jest na grobie Jego mamy. Dodatkiem do tego pomnika jest fotografia – uśmiechniętego( co Mu się rzadko zdarzało) Proboszcza. Nie lubił się fotografować, zawsze gdzieś ukryty z tyłu. Niektórzy nie chcieli tej fotografii ale.. przeważył tekst kamieniarza- parafianina, który powiedział: każdy kto będzie wchodził na cmentarz, będzie zatrzymywał się przy grobie, spojrzy na fotografię, przypomni sobie i zdrowaśkę odmówi. Ten tekst przekonał, tych którzy nie chcieli zdjęcia. Wyrzeźbiona w marmurze fotografia prezentuje się bardzo dostojnie i wiernie oddaje osobę Proboszcza.

Na marmurowej, czarnej płycie znalazły się słowa: tu oczekuje na zmartwychwstanie ks…..Poniżej data urodzenia śmierci i lata w kapłaństwie. Na końcu zaś akt strzelisty, tak bliski Szefowi: Jezu Ufam Tobie!

Na uwagę zasługuje także biały krzyż z napisem alleluja. Sam napis nawiązuje do literek wycinanych przez samego Szefa. Kochał to, żyjąc wycinał dekorując wiele świątyń w mojej diecezji. Teraz ten napis, który napawa nadzieją na spotkanie, znajduje się na krzyżu nagrobnym.

Pomnik został wzniesiony z ofiar kochanych parafian, którzy swojemu proboszczowi ufundowali „domek”.

Teraz modlimy się,  dbamy o pomnik i … czekamy na spotkanie wtedy gdy… tam gdzie… Pan wie!