Tegoroczny początek postu, był dla mnie niezwykle aktywny, gdyż przypadł na 1 marca, tj. dzień pamięci żołnierzy wyklętych i związanych z tym dniem uroczystości. Do tego byłem jeszcze, jak to w środę w szkole, tak wiec było trochę pracy.

Środa Popielcowa, mimo, że rozpoczyna czas jakże trudny, bo związany z umartwieniem – postem, ma jednak w sobie coś wyjątkowego. Tą wyjątkowością, jest fakt, że w tym dniu świętują wszyscy, ci którzy są wierzący i ci którzy wierzą tylko od święta.

Ten sąd wydaję na podstawie obserwacji z pokoju nauczycielskiego, gdzie nauczyciele, (których jakoś specjalnie nie znam, ale wydają się być lekko obojętni religijnie) jedzą w tym dniu kanapki z serem, a kościoły w tym dniu pękają w szwach od wiernych, którzy przychodzą by posypać głowy popiołem.

Co ciekawe, jako, że do tego aktu pokutnego, mogą przyjść wszyscy, bez względu na wiek, stan cywilny, stan ducha, korzystają z tego przywileju i czynią zewnętrzny znak pokuty. Nie wnikam, czy jest to z obowiązku, tradycji czy głębokiej wiary, ale najważniejsze, że!