Sekret Mnicha

W miniony czwartek postanowiłem pójść celebrować Eucharystię do Bazyliki Archikatedralnej. Wspólnie ją odprawiałem z moim kolegą kursowym- studentem (doktorantem), i w tym nie ma nic nadzwyczajnego, bo przecież każdy kapłan celebruje codziennie Mszę św.

W parafii, na terenie której znajduje się moje obecne miejsce zamieszkania w czasie pierwszego miesiąca wakacyjnego posługuje mój kolega kursowy, który jest na studiach specjalistycznych w Krakowie.

Od kilku miesięcy chodziła za mną myśl o zakupie ekspresu do kawy. Chciałem kupić ekspres z młynkiem by nie tylko kawę parzyła ale także przygotował ją wcześniej do podania.

W połowie maja jak co tydzień udałem się do mojego księdza emeryta, który mieszka w Domu Księży Emerytów w moim mieście. Tym razem, jakoś tak wyszło, że wychodziłem nie oficjalnym ale tylnym wyjściem przez klasztor sióstr, które emerytom posługują.

Wracając moim metalowym rumakiem z rekolekcji kapłańskich, przekroczyłem symboliczną granicę.

Ostatni dzień rekolekcyjny to niedziela- 19 lipca. Za chwilę połowa wakacji, trzeba będzie myśleć o powrocie do swoich codziennych obowiązków, do pracy w szkole, posługi w diecezji ale… .

W sobotni wieczór wybrałem się na spacer po klasztorze dedykowanym Matce Bożej Niepokalanej, a założonym przez świętego Ojca Maksymiliana Kobe.

Trzeci dzień moich kapłańskich rekolekcji – dzień Maryjny, to sobota. Poranna Msza św. w Bazylice Niepokalanowskiej i poranne modlitwy brewiarzowe.

Drugi dzień moich rekolekcji rozpocząłem od Mszy świętej o godz. 7:00 w sanktuarium Matki Bożej. Następnie po śniadaniu był czas na modlitwę brewiarzową oraz na dwie konferencje.

Podobnie jak w latach ubiegłych i w tym roku w czasie wakacji – urlop wybrałem się na doroczne rekolekcje kapłańskie do sanktuarium Matki Bożej Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask w Niepokalanowie, koło Sochaczewa.

Jak już pisałem wcześniej, zostałem poproszony przez moje hospicjum, w którym posługuję oraz rodziców dzieciątka które jeszcze jest pod sercem mamy, abym był przy porodzie a następnie ochrzcił ich maleństwo.

Snując się po opuszczonym w czasie wakacji seminarium, postanowiłem zabrać ze sobą aparat fotograficzny i uwiecznić na fotografii to co znajduje się na ogrodzie seminaryjnym.