Sekret Mnicha

Piątkowe popołudnie, dokładnie od 14:30 upłynęło mi na skupieniu w którym wziąłem udział w diecezjalnym domu rekolekcyjnym. Korzystając z pogody (nie deszczowej, a całkiem jeszcze ciepłej) postanowiłem wybrać się te 50 km, od domu, motocyklem. Jak się później okazało, nie byłem jedynym motocyklistą, gdyż mój kolega kursowy, który lata na BMW – turystyku, tez przyjechał swoim moto.

W niedzielę wieczorem, wraz z moim sąsiadem, księdzem profesorem i księdzem neoprezbietem, wybraliśmy się do wspólnego znajomego księdza proboszcza, który w tych dniach świętował swoją 55 rocznicę święceń kapłańskich.

Uroczystości niepodległościowe, podobnie jak w roku ubiegłym spędziłem w bazylice katedralnej w moim mieście. Posługa moja polegała na wykonaniu dokumentacji fotograficznej oraz audialnej, by potem to co usłyszałem zamieścić na stronie diecezjalnej.

W minionym tygodniu w tygodnikach katolickich: Niedziela oraz Idziemy ukazały się moje artykuły na temat modlitwy za zmarłych biskupów kapituły archikatedralnej oraz na temat wizyty legata papieskiego na uroczystościach w naszym diecezjalnym sanktuarium.

Wieczorem w niedzielę sprawowałem chrzest kolejnego dzieciątka w hospicjum, w którym posługuję. Dwuletnia dziewczynka, która jest chora na nieuleczalną chorobę, dostąpiła łaski sakramentu i stała się dzieckiem Bożym.

W niedzielę ekipą medialną uczestniczyłem w uroczystościach jubileuszu obecności obrazu Matki Bożej.

Fotografie ze starego albumu klerycko - kapłańskiego. Wykonane około 60 lat temu. Można na nich dostrzec jak wszystko się zmieniało - człowiek i świat.

W piątek pojechałem do mojego emerytowanego Proboszcza, który 6 listopada obchodził swoją 55 rocznicę święceń kapłańskich. Dokładnie 55 lat codziennej Eucharystii, tysiące spowiedzi i sakramentów udzielanych ludziom.

We wtorek 3 listopada poszliśmy, ekipa z biura, do księdza sąsiada na imieniny. W po złożeniu życzeń, solenizant zapytał: czy nie mógłbym zastąpić go w dyżurze w konfesjonale.

Jadąc przez moje miasto w poniedziałek 2 listopada zobaczyłem dekorację jaka stanęła przed galerią handlową w nocy z 1 na 2 listopada.

Wieczorem jak co roku, pojechałem na cmentarz, aby pomodlić się za zmarłych, ale i pospacerować wieczorową porą po nekropoli i nasycić swój wzrok piękną łuną unoszącą się nad cmentarzem.

Sto lat, sto lat, sto lat! To dokładnie 78 urodziny mojego Szefa Proboszcza. Dokładnie we Wszystkich Świętych ma swoje urodziny. Gdy zadzwoniłem z zapytaniem czy mogę przyjechać i odwiedzić Go, złożyłem życzenia.