Sekret Mnicha

Poniedziałek 3 kwietnia, to drugi i ostatni dzień drugiej serii moich rekolekcji. Dzień spowiedzi, pokuty i pojednania. Jak to jest wpisane chyba w każde rekolekcje, w tym dniu mówiłem o nawróceniu i o dobrej spowiedzi, która często daje pokój serca i ludzką satysfakcję z tego, że można zacząć na nowo z odnowionym sumieniem i sercem.

W V niedzielę wielkopostną, 2 kwietnia rozpocząłem drugą w tym roku serię rekolekcji wielkopostnych, które głosiłem w parafii, którą od sierpnia odwiedzam regularnie co niedziela.

Aż trudno w to uwierzyć, że dziś, dokładnie dziś, mija 9 lat, jak jestem tutaj i pisze mojego kleryckiego, diakońskiego i kapłańskiego bloga.

Pierwszą sobotę miesiąca kwietnia (1 kwietnia) spędziłem w parafii – sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia. Sprawowałem tam Mszę św. o godz. 6:30 i wygłosiłem kazanie o Matce Bożej Bolesnej, ale i Matce Pocieszenia.

W okresie wielkiego postu, w całej Polsce, odbywają się Misteria Męki Pańskiej, opowiadające o ostatnich chwilach życia Jezusa Chrystusa. Zwyczaj ten trwa od średniowiecza, kiedy to sceny biblijne przybliżane były tym, którzy nie potrafili czytać i nie byli w stanie zapoznać się z historiami biblijnymi.

W okresie Wielkiego Postu, codziennie lub co 2-3 dzień odwiedzam kolejne wyznaczone przez mojego biskupa, kościoły stacyjne. Tam podczas Mszy św. wykonuję dokumentację zdjęciową, a następnie tekst i zamieszczam na stronie mojej diecezji oraz wysyłam do KAI-u.

W czwartkowe przedpołudnie, miałem dość nieciekawe, że tak ujmę, spotkanie z kimś ważnym. Niestety, nie zawsze jest kolorowo w kapłańskim życiu, czasem bywa i tak, że dostaje się po głowie, zarówno przy okazji, jak i bez okazji.

Koniec marca to w moim rodzinnym domu święto związane z urodzinami Kogoś, kto jest dla mnie bardzo, bardzo ważny w moim życiu. Mowa tutaj oczywiście o mojej niezastąpionej, jedynej w swoim rodzaju, najwspanialszej, najukochańszej i wyjątkowej, prywatnej i osobistej SIOSTRZE!

Czwartkowe popołudnie spędziłem u mojego maleństwa – córeczki chrzestnej. Przyznam, że na początku była nieco skrzywiona i nawet coś tam pokwikiwała, ale po kilku chwilach, gdy się przyzwyczaiła, było już tylko lepiej.

Codzienność spędzana w cieniu katedry, matki wszystkich kościołów w diecezji sprawia, że człowiek, nie tylko zachwyca się jej pięknem, ale i odkrywa za każdym razem coś nowego w tej niespełna 100-letniej budowli sakralnej.

Każdy zakupiony samochód, po okresie do miesiąca czasu, należy zarejestrować w urzędzie rejestracji w danym mieście. Po wyznaczeniu się na konkretny dzień i godzinę, we wtorek 28 marca, pojechałem złożyć odpowiednie dokumenty, a w zamian otrzymałem nowe tablice z literami mojego miasta.

W niedzielne przedpołudnie sprawowałem Mszę świętą i nabożeństwo Gorzkich Żali w jednej z najmniejszych parafii mojej diecezji. Zastępowałem tam księdza proboszcza, który wraz ze swoimi parafianami udał się na pielgrzymkę.