W okolicy daty związanej z uroczystością Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego, w moim hospicjum już od wielu lat organizowana jest Msza św. i spotkanie dla rodziców hospicyjnych, którzy stracili swoje dzieci.

W tym roku to mnie przypadł w udziale zaszczyt sprawowania tej Eucharystii. Postanowiłem najpierw zapytać o pozwolenie proboszcza miejsca, czy mogę sprawować ją w hospicjum, po uzyskaniu pozwolenia, pojechałem na spotkanie z rodzicami. 

Msza św. była sprawowana z formularza z uroczystości Wszystkich Świętych, a intencja była za rodziców, modlitwa za siebie nawzajem, by ten czas żałoby i rozstania (wprawdzie tylko czasowego) jak najszybciej przepracować w sobie żyjąc nadzieją na spotkanie ze swoimi dziećmi w niebie.

Kazanie oparłem o tekst z  sądu ostatecznego, gdzie Pan Jezus mówi: – „wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci najmniejszych, to mnie uczyniliście!” Te słowa wpisują się w to, co uczynili rodzicie, którzy zgodzili się na to, by ich dziecko przyszło na świat, choćby na chwilę.

Przed zakończeniem Mszy św. odczytałem imiona wszystkich dzieci, które przeszły przez nasze hospicjum do wieczności, i które czekają na nas tam, po drugiej stronie.

Po liturgii, był czas na spotkanie i rozmowy przy agapie przygotowanej przez gospodarzy hospicjum. Miałem okazję spotkać rodziców moich dzieci hospicyjnych, którym towarzyszyłem w ich trudnych i pięknych chwilach spotkania i pożegnania dzieciątka.

Panu Bogu dziękuję, za łaskę wspólnej modlitwy i spotkania z rodzicami dzieci, które odeszły już do wieczności.