Środą Popielcową rozpoczęliśmy Wielki Post – kolejny Wielki Post w naszym życiu. Tegoroczny okres pasyjny jest wyjątkowy, bo przeżywamy go w Roku Jubileuszowym 2025.

Podobnie jak w latach ubiegłych uroczystości Środy Popielcowej – które od lat zbiegają się w mojej diecezji z inauguracją wielkopostnego pielgrzymowania szlakiem Kościołów Stacyjnych – rozpocząłem w diecezjalnym sanktuarium Matki Bożej, które to sanktuarium jest również Kościołem Jubileuszowym.

Podczas Eucharystii – po homilii – miało miejsce błogosławieństwo popiołu i obrzęd posypania głów popiołem. Wyjątkowość tej popielcowej liturgii polega na tym, że do posypania popiołem – obok głębokiej i wymownej symboliki jest również i to, że do obrzędu może podejść każdy. Każdy może przyjąć popiół symbol uznania swojej grzeszności.

Przyznam, że – zawsze – robi to na mnie ogromne wrażenie. Gdy nagle ławki w kościele pustoszeją, gdy wszyscy w nich przed chwilą siedzący ustawiają się w procesji do ołtarza.

Uroczystością Środy Popielcowej weszliśmy w Wielki Post – zwany także – okresem przygotowania paschalnego lub okresem pasyjnym.