Poniedziałek 3 kwietnia, to drugi i ostatni dzień drugiej serii moich rekolekcji. Dzień spowiedzi, pokuty i pojednania. Jak to jest wpisane chyba w każde rekolekcje, w tym dniu mówiłem o nawróceniu i o dobrej spowiedzi, która często daje pokój serca i ludzką satysfakcję z tego, że można zacząć na nowo z odnowionym sumieniem i sercem.

Podczas mojego głoszenia, co ciekawe, wielu wiernych siedzących w ławach kościelnych żywo reagowało roniąc łzę, ale także uśmiechem. To dla mnie, głoszącego komunikat zwrotny, że ktoś mnie słucha, a to co mówię trafia do słuchaczy.

Ciekawostką było dla mnie, że księża, którzy spowiadali w czasie Mszy świętych, mówili mi, że wielu z tych, którzy się spowiadali skorzystało z rachunków sumienia, które rozdawałem po niedzielnych Mszach świętych, przed kościołem. To dla mnie radość, że komuś przydała się pomoc, którą przygotowałem.

Po zakończeniu rekolekcji, miałem wielką przyjemność spotkać się z wiernymi, którzy podziękowali za rekolekcje. Chwalę się tym, gdyż to dla mnie ogromna radość, że z tego mojego gadania, długiego, ktoś skorzystał, komuś się przydało i się podobało.

Panu Bogu za łaskę i wielki dar głoszenia rekolekcji u Matki Bożej, w Jej domu, za dar spotkania wielu ciekawych ludzi, zaproszenie i życzliwość księży, Panu Bogu, bardzo dziękuję!