Sekret Mnicha

W poniedziałkowe popołudnie udałem się z wizytą do młodego małżeństwa, które było pod opieką hospicjum w którym posługuję. - Bo wie ksiądz, bardzo chcieliśmy księdza zaprosić do nas, by księdzu podziękować, za to, że ksiądz był wraz z nami w tych trudnych w naszym życiu.

W niedzielę 18 października odpowiadając na prośbę mojego kolegi kursowego, do południe spędziłem w jednej z parafii mojego miasta, gdzie celebrowałem Eucharystię, głosiłem kazania na 4 Mszach św., spowiadałem i udzielałem Komunii św.

Dzięki uprzejmości mojego księdza Biskupa Seniora, mogłem pojechać z Nim jednym samochodem do oddalonej o około 350 km, od mojego miejsca sanktuarium bł. Karoliny Kózkówny. Była to pielgrzymka młodych ludzi na spotkanie z Błogosławioną Męczennicą.

Mój kolega kursowy, który jak wszyscy wikariusze pracuje w parafii i katechizuje musiał zmierzyć się z problemem, jak pogodzić dwa obowiązki: pogrzeb i szkołę. W związku z tym poprosił mnie bym pojechał za niego na najstarszy cmentarz mojego miasta i celebrował pogrzeb.

W środę chwilę po południu zostałem mile zaskoczony przez moją prywatną, osobistą Siostrę, a może powinienem powiedzieć Panią Magister.

We wtorkowym wydaniu GW w artykule, dość niepochlebnym, o tematyce religijnej ukazało się zdjęcie z portalu mojej diecezji, którego autorem jest- ja.

Popołudniem we wtorek odwiedziłem mojego Seniora Proboszcza w DKE. Wspólna rozmowa, ale także kolacja zjedzona w refektarzu domu seniora, w doborowym towarzystwie zasłużonych kapłanów.

W moim mieście w ten weekend już po raz kolejny odbywa się festiwal światła. Pewnie i w tym roku przeszedł by bez echa w moim życiu, gdyby nie moja Siostra, która niemal siłą wyciągnęła mnie z domu.

Jak już pisałem wielokrotnie, od grudnia ubiegłego roku posługuję na rzecz mojej diecezji w miejscu dla mnie wyznaczonym przez biskupa. Praca moja nie ma normowanego czasu. Jednego dnia od świtu do późnej nocy, innego dnia tylko popołudnie, a jeszcze innego dnia od rana lub w samo południe.

Pojechałem w piątkowy ranek do szkoły, jak co dzień motocyklem. Kiedy zaparkowałem na wyznaczonym dla – księdza miejscu i spojrzałem górę na budynek szkoły – zobaczyłem i „zdębiałem”.

W tygodniku Niedziela na najbliższy weekend znalazły się moje dwa artykuły, które są kroniką wydarzeń, jakie miały miejsce w diecezji w minionych dwu tygodniach.

W najnowszym tygodniku Idziemy znaleźć można mój artykuł zatytułowany: Jakie seminarium, tacy księża. Po wprowadzeniu zaprezentowany został fragment homilii mojego biskupa, która skierował ją do kleryków i wychowawców, na rozpoczęcie roku akademickiego w WSD.