Sekret Mnicha

Skuszony niedzielnym słońcem stwierdziłem, że pojadę motocyklem na zwiedzanie mojego miasta. Jak się okazało, są miejsca, w mieście w którym mieszkam od urodzenia, w których nigdy nie byłem.

W niedzielny poranek wstałem i gdy wyjrzałem przez okno zobaczyłem wstające jesienne słońce a w jego blasku wierze mojej katedry – matki kościołów mojej diecezji. Nie pozostałem obojętny i uwieńczyłem to na foto.

Korzystając ze słonecznej, jesiennej pogody, udałem się na przejażdżkę po pięknych miejscach mojego miasta. Motocyklowa przejażdżka ulicami miasta to jest to!

W sobotni poranek otrzymałem, mail z linkiem do filmu, który, jak po chwili się okazało, był wyznaniem jednego z kapłanów diecezji pelplińskiej, pracującego w Watykanie.

Dwa artykuły w tygodniku Idziemy traktują o dwu różnych tematach. Pierwszy nich, dłuższy mówi o pierwszych krokach kleryków w WSD. Opisuje ich drogę do seminarium, a także ich pierwszy wspólny wyjazd integracyjny. Drugi artykuł, krótszy, mówi o pielgrzymce mojej diecezji do Karkowa – sanktuarium Jan Pawła II i do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego.

W nowym tygodniku katolickim Niedziela, znajdują się moje dwa krótkie artykuły. Ową one o modlitwie za uchodźców, która odbyła się w ubiegłym tygodniu w jednej z parafii mojego miasta. Drugi, jest newsem dotyczącym tegorocznego naboru do WSD – u mojej diecezji nie ma kryzysu powołań. Kleryków jest więcej w tym roku o 4 więcej niż w ubiegłym roku.

Wracając do młodości i dzieciństwa ostatnio, tj. w wieczory już jesienne zacząłem słuchać muzyki dzieciństwa. Na warsztat wziąłem Varius Manx – zespół, który swój rozwój miał w latach ’90 ubiegłego wieku. Stąd moja młodość odżyła…

Jak już pisałem kiedyś wcześniej, wyprawa do szkoły, to wyprawa motocyklowa. Trzy razy w tygodniu, kiedy wychodzę do szkoły, udaję się do mojego garażu pod wiatą, odpalam maszynę i ruszam. Wyprawa do szkoły, do centrum miasta zajmuje ok. 7-10 min.

Dziś siedząc w szkole na okienku odebrałem maila, od mojej Siostry. W nim obok uśmiechu, zamiast informacji był następujący tekst na fotce....

Po powrocie ze szkoły w poniedziałkowe południe, wybrałem się wziąwszy wcześniej Najświętszy Sakrament, do mojego chłopca z hospicjum domowego. Umówiłem się z jego mamą na spotkanie. Potwierdziłem jeszcze telefonem i pojechałem.

Kiedy wchodzi się do budynków użyteczności publicznej można tam obok herbu znaleźć także krzyż. Nic w tym dziwnego, przyzwyczailiśmy się do tego, ze w przestrzeni publicznej znajduje się symbol naszej katolickiej wiary. Wielu przeszkadza, inni się do niego przyzwyczaili, a jeszcze inni są wobec niego obojętni.

W poniedziałkowy wieczór odwiedziłem mojego Emeryta. Rozmawialiśmy, piliśmy kawę ale także dowiedziałem się o tym, że odwiedził go...