Sekret Mnicha

Sondażowe wyniki wyborcze podają, że po 8 latach rządzenia tj. po dwóch kadencjach sejmowych partia centro-lewicowa przegrała wybory. Wygrała prawica, co niestety jest solą w oku wielu. Wśród internautów pojawiła się radosna twórczość w postaci nemów. Jeden z nich bardzo mi się spodobał bo jest taki bliski, a zarazem śmieszny!

Pójść na wybory, to obowiązek każdego obywatela. Iść i mieć, choć niewielki wpływ na to, kto rządzi w Ojczyźnie.

Jakiś miesiąc temu, to było także w niedzielę, poznałem mamę i chłopca, który jest pod opieką hospicjum domowego, który choruje na nowotwór głowy. W tym czasie odwiedzałem go, rozmawiając z nim, udzielając sakramentów świętych.

W niepisanym zwyczaju księży mieszkających przy bazylice katedralnej, jest co miesięczny dyżur w konfesjonale katedralnym. Jako że ja także należę do tego grona, został mi wyznaczony dzień – czwarty piątek miesiąca w godzinach 14:00 – 16:00.

Trzy razy w tygodniu, obok obowiązków powierzonych mi przez mojego Księdza Biskupa odwiedzam jedno z liceów ogólnokształcących w moim mieście. W tym roku nie mam zbyt wielu zajęć, a tylko 8 godzin tygodniowo, co w miesiącu daje 32 godziny. W tym roku uczę 2- klasy I oraz 2- klasy II.

Powoli kończy się czas latania motocyklowego z jednego bardzo prostego powodu – jest co raz zimniej. Nie ukrywam, że dopóki będzie słońce, dopóki nie będzie 0 st. Celsjusza będę chciał jeszcze śmigać po mieście moją maszyną.

W ubiegłym tygodniu miał miejsce dzień edukacji narodowej, mówiąc w skrócie, dzień nauczyciela. Nie byłem w szkole, gdyż uroczystości odbywały się poza czasem mojej pracy szkolnej, a byłem wówczas w pracy diecezjalnej.

W tygodnikach Idziemy i Niedziela ukazały się moje artykuły, mówiące o życiu mojej diecezji i o wydarzeniach związanych z rocznicami.

W poniedziałkowe popołudnie udałem się z wizytą do młodego małżeństwa, które było pod opieką hospicjum w którym posługuję. - Bo wie ksiądz, bardzo chcieliśmy księdza zaprosić do nas, by księdzu podziękować, za to, że ksiądz był wraz z nami w tych trudnych w naszym życiu.

W niedzielę 18 października odpowiadając na prośbę mojego kolegi kursowego, do południe spędziłem w jednej z parafii mojego miasta, gdzie celebrowałem Eucharystię, głosiłem kazania na 4 Mszach św., spowiadałem i udzielałem Komunii św.

Dzięki uprzejmości mojego księdza Biskupa Seniora, mogłem pojechać z Nim jednym samochodem do oddalonej o około 350 km, od mojego miejsca sanktuarium bł. Karoliny Kózkówny. Była to pielgrzymka młodych ludzi na spotkanie z Błogosławioną Męczennicą.

Mój kolega kursowy, który jak wszyscy wikariusze pracuje w parafii i katechizuje musiał zmierzyć się z problemem, jak pogodzić dwa obowiązki: pogrzeb i szkołę. W związku z tym poprosił mnie bym pojechał za niego na najstarszy cmentarz mojego miasta i celebrował pogrzeb.