Sekret Mnicha

Niedzielne południe spędziłem na uroczystościach odpustowych w moim seminarium duchownym, gdzie przez 6 lat przygotowywałem się do święceń kapłańskich.

W drugiej połowie kwietnia, na blogu napisałem taki niewielki artykuł zatytułowany: „Nie wszyscy muszą nas lubić ale…”(który można znaleźć tutaj: http://sekretmnicha.bloog.pl/id,354357341,title,Nie-wszyscy-musza-nas-lubic-ale,index.html ) wówczas piałem o plakatach, które zawisły w centrum mojego miasta, a swoją tematyką godziły w dobre imię księży, w tym i mnie.

Jak co roku, dokładnie od 3 lat, moje Święto Niepodległości jest dniem pracy na rzecz mojej diecezji.

Badania wykonane, a pacjent czuje się już znacznie lepiej – takie zapewnienie otrzymałem od lekarza dyżurnego w sprawie zdrowa mojego proboszcza.

Kiedy w Święto Niepodległości z samego rana, jak co dzień, pojechałem do parafii Matki Bożej Pocieszenia, ku mojemu zdziwieniu, okazało się, że na samochodach, chodnikach, drzewach i dachach, pojawił się biały puch.

Niestety nie tylko mój proboszcz emeryt jest w tych dniach w szpitalu ale także i mój prywatny osobisty dziadek z uwagi na zły stan swego zdrowia trafił do szpitala.

W środę podczas prowadzenia lekcji w szkole otrzymałem telefon, że mój proboszcz emeryt z samego rana trafił do szpitala, z podejrzeniem udaru. Niestety od razu nie mogłem pojechać do szpitala i zobaczyć co i jak, gdyż po szkole były jeszcze uroczystości katedralne związane z moją posługą, ale jak tylko czas pozwolił pojechałem natychmiast.

Słuchaj ks…… jesteś może w domu i masz kilka chwil? Mam do ciebie prośbę… - telefon z takimi słowami otrzymałem we wtorek tuż po południu. To był mój kolega ksiądz, który nie mogąc posługiwać w trudnej spawie związanej z namaszczeniem chorych, poprosił mnie o zastępstwo.

Wciąż kontynuuję moje codzienne tourne do parafii, gdzie codziennie rano sprawuję Mszę św. o godz. 6:30. Poranne wstawanie nie jest łatwe, ale to ciągłe zmaganie się ze sobą i swoją słabością, a przecież z tymi trzeba walczyć.

Nie przypominam sobie, bym zamieszczał na mym blogu, post o podobnej tematyce, więc może właśnie teraz nadszedł ten moment.

W niedzielne popołudnie odwiedził mnie mój przyjaciel ksiądz, który w ostatnich dniach odbywał pielgrzymkę do sanktuarium patrona proboszczów, do grobu Świętego z Ars tj. św. Jana Marii Vianey’a.

W okolicy daty związanej z uroczystością Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego, w moim hospicjum już od wielu lat organizowana jest Msza św. i spotkanie dla rodziców hospicyjnych, którzy stracili swoje dzieci.