Sekret Mnicha

Jak już pisałem wcześniej na bloogu, jakiś czas temu przeprowadziłem wywiad z jednym z biskupów pomocniczych nt. sytuacji, gdy diecezja zostaje pozbawiona swego biskupa ordynariusza. Wywiad ukazał się w nr. 7 tygodnika Idziemy.

Tegoroczny dzień chorego mogę uznać za udany, choć obfitował on w mega dużo pracy.

Zostałem poproszony, by nagrać audycję radiową na temat mojej posługi w jednym z oddziałów regionalnych polskiego radia.

Jak już pisałem wcześniej, zostałem zaproszony na studniówkę. To już będzie moja 10, jubileuszowa zabawa z moimi dziećmi, tak więc postanowiłem na tę wyjątkową okazję dobrze się przygotować i poczuć się trochę jak maturzysta.

Jakoś mnie naszło, któregoś dnia wieczorem, by wybrać się na spacer po moim ośnieżonym mieście. Idąc postanowiłem wykorzystać ten czas i pofotografować, to co ciekawe w moim mieście, choć nocą.

Nie ma jak pyszne ciastko połączone z kawą z samego rana w poniedziałek. Szarlotka, którą przygotowała moja kochana Siostra. Jak dobrze, że mam Siostrę, bo Siostra dla każdego księdza to wielki skarb!

W czwartek wieczór, z wielkim czasowym poślizgiem, wybrałem się w odwiedziny do mojej córeczki chrzestnej, gdyż ponad tydzień temu miała swoją pierwszą rocznicę, pół roku życia.

W święto Ofiarowania Pańskiego – 2 lutego, w Kościele już od 20 lat obchodzi się światowy dzień życia konsekrowanego.

Ostatnio wchodzę do seminaryjnej czytelni, w której znajduje się codzienna praca, tygodniki i miesięczniki. Zerkam na póki z tygodnikami, a tam… niespodzianka!

Wszystko co dobre szybko się kończy. Tak było i w przypadku tegorocznych ferii zimowych, które w tym roku minęły jak jedna chwila. Dwa tygodnie stycznia, to najwcześniejszy z terminów feryjnych w tym rozdaniu wolnego, które przydziela ministerstwo edukacji narodowej. Spędziłem je pracowicie i nie obejrzałem się jak przyszedł znowu czas szkolny.

W ostatnim tygodniu ferii do mojego biura prasowego zakupiliśmy wraz z moim współpracownikiem, ciśnieniowy ekspress do kawy. Dobra kawa, to tak zwany niezbędnik każdego dziennikarza, bo bez kawy po prostu się nie żyje!

Wszystko ma swój czas. Jest czas powitań i czas pożegnań. Idąc tym biblijnym tropem, trzeba powiedzieć, że przychodzą chwile smutne, gdy pojawia się pustka. Tak jest w przypadku naszej łódzkiej katedry, gdy tron biskupa diecezjalnego jest pusty, gdy jest czas sede vacante, gdy diecezja trwa w swoistego rodzaju adwencie – oczekiwaniu.