Już od kilku lat Święto Ofiarowania Pańskiego obchodzone jest jako dzień życia konsekrowanego. To w tym dniu dziękujemy wszystkim Siostrom, Braciom i Ojcom zakonnym za ich codzienną posługę w Kościele, za ich ciche i wytrwałe posługiwanie w zakrystiach, w szkołach, w szpitalach, w kancelariach parafialnych, parafiach, ale także za papieską klauzurą – haftując szaty liturgiczne, chorągwie, czy bieliznę liturgiczną.

W związku z moją posługą medialną – już od kilku lat – uczestniczę w uroczystościach związanych w centralnych obchodach tego dnia, które odbywają się w katedrze.

W tym roku – który jest Rokiem Świętym – uroczystości miały trochę inny, wyjątkowy charakter. Przed ich rozpoczęciem miałem okazję zadać cztery pytania nowemu biskupowi mojej diecezji, który przed konsekracją biskupią był zakonnikiem, i – jak lubi często podkreślać – jest nim nadal. Biskup krótko wyjaśnił czym jest życie konsekrowane i konsekracja zakonna oraz wyjaśnił jak można dziś być zakonnikiem i biskupem – zarazem.

Liturgię rozpoczęła uroczysta procesja wejścia przy śpiewie hymnu roku jubileuszowego, który został wykonany przez międzyzakonną scholę liturgiczną.

Podczas Eucharystii Siostry, Bracia Zakonni i Ojcowie odnowili swoje przyrzeczenia i śluby zakonne oraz otrzymali świece jubileuszowe, by zapłonęły one w ich domach zakonnych przypominając im – w codziennej modlitwie – o trwającym Roku Świętym.