Tuż po powrocie z Camino otrzymałem telefon z mojego hospicjum z prośbą o spotkanie z dwiema paniami, które przygotowują film fabularny, w którym ma pojawić się wątek hospicjum perinatalnego.

Pani scenarzystka i reżyserka chciały spotkać się i porozmawiać na temat hospicjum i posługi kapelana i zasadności jego obecności w takiej instytucji.

Pozytywnie odpowiedziałem na tę prośbę i wybrałem się do siedziby hospicjum stacjonarnego, by spotkać się z paniami i porozmawiać. To była bardzo dobra i konstruktywna 1,5 godzinna rozmowa oparta na pytaniach i odpowiedziach. Pani scenarzystka wszystko skrupulatnie notowała, a gdy pojawiło się jakieś niedopowiedzenie, lub wątek, który panie szczególnie interesował, to natychmiast dopytywała.

Jak się dowiedziałem film nie będzie dawał konkretnych odpowiedzi, ale będzie pozostawiał wolność wyboru odbiorcy filmu. Nie będzie oceniał, ale pozostawiał ocenę działania bohaterów, tym, którzy zechcą go obejrzeć.

Jeśli tylko jakoś mogłem pomóc, jeśli coś, co powiedziałem przyda się do realizacji filmu, który komuś pomoże podjąć dobrą, mądrą i odpowiedzialną decyzję w sprawie życia – swojego, swojego dziecka, swojej rodziny – to niech to służy!

Gdy film pojawi się w kinach, telewizji, lub na platformach filmowych, to natychmiast o tym napiszę. Nie stanie się to jednak wcześniej – jak na wiosnę 2027 roku.