Ostatni program katolicki, który przygotowuję w lutym będzie opowiadał o duszpasterstwie osób będących w kryzysie samobójczym. W związku z tym umówiłem się na rozmowę przed kamerą z panią psychoterapeutką, która opowiedział mi o problemach z jakimi borykają się osoby, który mają myśli samobójcze oraz o procesie wychodzenia na prostą osób które targnęły się na swoje życie. To była trudna i wymagająca rozmowa, zarówno dla mówiącego jak i dla słuchających – zadających pytania. Jak się okazuje najwięcej osób przychodzących do gabinetu psychoterapeuty to dzieci i młodzież, który nie poradzili sobie, nie radzą sobie, nie mają siły unieść problemów w domu, w szkole w rodzinie i w relacjach z rówieśnikami.

Drugą – równie trudną – rozmową, jaka przeprowadziłem z myślą o programie – była rozmowa z lekarzem psychiatrą. Pani doktor opowiedziała nam o swojej długoletniej praktyce lekarskiej która nie jest oparta tylko i wyłącznie na farmakologii ale przede wszystkim na uporządkowaniu, uciszeniu emocji osoby cierpiącej na chorobę zarówno ciała jak i duszy, którą jest bezsens, rezygnacja i brak sił do życia i mierzenia się z codziennością. Dodatkowo psychiatra podzieliła się swoimi cennymi radami jak pomagać rodzinie osób które przeżywają stratę po odejściu osoby lub po próbie samobójczej.

Ten program będzie miał wyjątkowo trudny temat, ale robię go – mimo oporów- ponieważ jest on niezwykle potrzebny, gdyż – jak pokazują statystki dziennie w Polsce 15 osób popełnia samobójstwo. Nowopowstałe duszpasterstwo połączone ze strefą wsparcia jest niezwykle potrzebne miejsce na mapie duszpasterstw i wspólnot w Kościele Rzymskokatolickim.