Kontynuując chęć rozmowy z kapłanami mojej diecezji, którzy wypoczywają już na zasłużonej emeryturze, a których życie w większości splata się z życiem diecezji postanowiłem zadzwonić, i umówić się na kolejne nagranie – rozmowę o historii powołania i życia kapłańskiego.

Tym razem spotkałem się na rozmowę przed kamerą z jednym z emerytowanych duchownych mojej diecezji, który w bardzo młodym wieku został mianowany proboszczem nowopowstałej parafii we wschodniej części mojego miasta. Znam go dość dobrze, gdyż moje życie – od dzieciństwa do młodości bardzo mocno było związane z życiem i powstawaniem tej parafii.

Po wcześniejszym zapowiedzeniu się pojechałem do parafii, gdzie jako senior rezyduje ów duchowny. Po stawieniu sprzętu rozpoczęliśmy ponad godzinną rozmowę o historii powołania oraz historii nowej parafii, której budowniczym był ksiądz prałat. Czymś całkowicie wyjątkowym i szczególnym były dla mnie te momenty, kiedy mój gość z którym rozmawiałem wspominał te momenty z historii swojej parafii, które jako dziecko doskonale pamiętałem. Duchowny – co zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie – wspomniał o powołaniach pochodzących z parafii oraz o służbie – którą dla niego była i jest wciąż posługa kapłańska.

Po nagraniu prałat zaprosił mnie na kawę, przy której wspominaliśmy tematy, o których nie rozmawialiśmy na nagraniu. Tak sobie myślę, że nagrywanie takich rozmów jest ocaleniem od zapomnienia ludzkich historii, które są historiami Kościoła.