Kiedy byłem jeszcze na formacji w seminarium duchownym uczyłem się jako kleryk wielu ważnych i cennych rzeczy dotyczących wiary, życia duchowego i codzienności kapłańskiej. Wśród wielu wskazówek jakie zostały mi dane bym je wcielał w życie była i ta:

Gdy chcesz chodzić po kolędzie jako ksiądz bądź uczciwy: idź do dyrekcji i poproś o urlop bezpłatny i posługuj w parafii. Nie wolno oszukiwać Pana Boga, siebie i innych nauczycieli biorąc np. zwolnienie L4 (niby chory, a jednak zdrowy, bo chodzi po kolędzie).

Pracując w parafii miejsko-wiejskiej gdzie kolęda rozpoczyna się od 9:00 rano postanowiłem jak robię to już od 4 lat pójść za wskazówkami mojego Prefekta z seminarium. Poprosiłem o urlop bezpłatny i… otrzymałem go bym mógł posługiwać w parafii gdzie pracuję.

Jednak……..

Nie wszystkim się to podoba! Niestety! Ważni Ludzie, że tak ich określę, stwierdzili, że powinienem pogodzić jeden obowiązek z drugim. Tak poukładać wszystko, by pasowało i by nie zaniedbywać jednej i drugiej posługi.

Z jednej strony przyznaję IM rację, to prawda ale… podobnie jak w roku ubiegłym powiem wprost:

Jestem kapłanem i jako kapłan, jestem bardzo szczęśliwym człowiekiem! Chciałem być księdzem i dzięki Bożej łasce i tylko dzięki Niej nim zostałem. Być księdzem nie równa się być katechetą! Moim pierwszym i najważniejszym (jeśli mogę tak napisać) miejscem pracy jest parafia i posługa wśród parafian. Drugim – jest szkoła! Ja zostałem kapłanem, by – jak mówi obrzęd święceń kapłańskich 1. sprawować sakramenty w tym najważniejszy Eucharystię dla ludu Bożego, 2. by nauczać . Ale dopiero po drugie by nauczać!

Ehhhh… Tak to jest niestety. Jedni uczą tak, inni wymagają inaczej! Dochodzę do wniosku że gdybym wziął ów L4 wówczas nie było by żadnego problemu (przynajmniej ze strony tych Ważnych Osób) ale gdy chce się być uczciwym to…. się dostaje po głowie!

Na szczęście ponad tym wszystkim, ponad nami jest jeszcze Pan Bóg, któremu jako szczęśliwy kapłan służę!